Departure - Chapter Six

“Oh my gosh! Sorry I'm so late.” sabi agad ni Alex pagkadating nya. Tamang tama naman at katatapos lang nung pagkanta ni Aleli.

“We understand. Okay lang yun Ms. Alex.” sagot naman ni Fredrick sakanya.

“Uhm. Ms. Alex..” sabat bigla ni Aleli.

“Yes?”

“Sorry for borrowing your stage.” sagot ni Aleli.

“Oh so you're the one who's singing! Grabe teh. Ang ganda ng boses mo ha! Bat di ka nag-The Voice?Sayang!”

Napatingin lang si Aleli ng as usual confused look nya. Oo nga pala, Di nga pala nya alam yung The Voice. Since close friend ko naman 'tong si Alex eh napa-tsk lang ako sakanya.

“What's with that face again, Dylan?” tanong ni Alex sabay akbay sakin.

“Diba dapat umaakyat ka na sa stage ngayon ha? Cathy?” sagot ko naman.

“Aw. Oo nga pala. Sige dyan muna kayo.” saka sya tumakbo paakyat nung stage.

Napailing lang ako. Wala suko talaga ako pagdating sakanya. Napatingin ako kay Aleli bigla, Gulat ko nakatingin at nakangiti lang sya kay Alex. Natuwa ata. Pano, Kakaiba naman kasi talaga yung humor nung babaeng yun eh.

Habang kinakanta nya yung kanta nyang Panaginip Lang, bigla namang dumating yung prof namin. Oo nga pala, sikat din sya kasi isa sya sa mga bata at gwapong prof. na nagtuturo ngayon sa University.

“Oy!” tawag nya samin na kala mo tropa nya lang kami.

“Ui Sir!” tawag naman din ni Emily sakanya.

“Sir Micah!” tawag ko naman din.

“Nakatambay ako sa Registrar nung may marinig akong kumanta. Di si Alex eh. Sino yun?” tanong nya agad.

“Ah si Miku po sir. Girlfriend ni Dylan.” sagot naman agad ni Fredrick.

“Weh!? Si Garcia may Girlfriend na? Asa.” sagot naman ni Sir agad.

“Hay nako sir. Sinabi mo pa.” banat naman ni Emily sabay roll eyes.

“Yung babaeng nakatayo, yun ba yun?” tanong nya.

“Opo sir.” sagot ko.

“MIKU!” sigaw ko naman kay Aleli.

Nakangiting napatingin si Aleli sakin. Pero nung napatingin sya kay Sir Micah, himalang nawala bigla yung ngiti nya.

“What the-” gulat na napasabi agad ni Sir Micah. “.. Aleli?”

Napatingin ako kay Aleli agad. Nanlalaki lang ang mga mata nito na nakatingin ng maiigi kay Sir Micah.

“Sir talaga! Miku nga sabi yung pangalan nya ! Hindi Aleli.” sabat naman bigla ni Emily.

“No wait. Tinawag din ni Dylan na Aleli si Miku kanina diba?” sabat naman ni Fredrick. Sabay napatingin sila parehas kay Aleli at sakin bigla.

“Aleli.. You're Aleli right?”

He calls her Aleli? How? Pano nya nalaman? Did he know about her? Why do i have a feeling that Sir Micah is part of Aleli's unknown past?

****

ALELI'S POV

“Aleli.. You're Aleli right?” tanong ni Micah sakin habang unti unti syang papalapit.

Si Micah ba 'to? Si Micah na matagal ko ng kaibigan? Yung bestfriend nila Cedric at Caleb? Yung malokong lalakeng hindi nawawalan ng kwento nung highschool ako. Siya na ba 'to?

“How come.. Panong nangyari na nandito ka ngayon?” nauutal na tanong pa rin ni Micah na halatang gulat na gulat pa rin sa nakita nya.

Tumakbo ako't tinakpan yung bibig nya habang nakatingkayad at nakalapit ang mukha ko sakanya.

“Shss.” bulong ko. “Huminahon ka Micah.”

“Ah.” nasabi lang ni Micah saka biglang nag-init yung mukha nya.

Nakaramdam ako ng maraming mata na nakatingin samin ngayon, pero di ko sila pinansin sa halip eh nakatingin pa rin ako ng diretso sa Micah na nakikita ko ngayon.

“You look handsome. Mature ka na, Micah.” mahinahong sinabi ko sakanya.

“Pero ikaw.. Panong?”

“Mahabang kwento eh..” ngumiti muna ako saka ako umatras at lumayo sakanya.

“Dylan..” tawag ko sabay ngiti rin sakanya.

“Okay.” saka sya lumapit at nilagpasan si Micah upang kunin yung isa kong kamay ko.

“Una na kami.” paalam ni Dylan sakanila saka nya mas hinigpitan pa lalo yung hawak nya sa kamay ko.

Tinignan ko sa huling sandali si Micah, Nakatingin pa rin ito sakin at mukha pa ring nakakita ng multo. Namumutla at walang masabi. Hindi ko naman sya masisisi kung ganun yung maging reaksyon nya nung makita nya ako. Syempre 9 years akong nawala. 9 years nilang inisip na matagal na kong wala. 9 years silang nangulila. At sa 9 years na yun, marami na naman akong nalaman na tuluyan na talagang nagbago.

“That guy.. I mean si Sir Micah. You know him right?” tanong ni Dylan habang nakasakay kami sa kotse.

“I do know him.. very much.” I smiled sheepishly at him.

“How? Is he your ..?”

“No. No. ” iling ko agad. “ That guy is one of my dearest friend since highschool. Nakilala ko sya dahil kaibigan sya ni Caleb. ”

“And who is Caleb? ” tanong naman nya. Napatingin lang ako sa malayo nung tinanong nya yun.

Si Caleb. Sino nga ba ulit sya sa buhay ko? Ah. Oo nga pala, Si Caleb. Magkababata kaming dalawa at laging magkasama. Nung elementary days namin, nagumpisa na silang asarin kami.

Crush daw namin ang isa't isa, sabi nila. Kaya nung graduation naging awkward na kami sa isa't isa. Nung nagkita ulit kami nung Highschool dun ko na nalaman na gusto ko pala talaga sya.

Gusto ko sya at kahit nung araw na nakatulog ako ng matagal, alam ko gusto ko pa rin sya. Pero ngayon.. Ngayong nagbago na ang lahat at marami ng nasaktan. Di ko na alam kung maibabalik ko pa ba yung Love Story na nakalaan para sana sakin. Yung story na hindi naman dapat naputol o nawala.

Kaya kung tatanungin kung ano si Caleb sa buhay ko, isa lang ang maisasagot ko. Si Caleb ang first love ko.

“Ui. Sino si Caleb?” tanong pa ulit ni Dylan sakin. Napangiti lang ako.

“A once part of my life.” sagot ko lang.

“Heh. Pa-mysterious ka pa.” tumingin lang sya sakin ng suspicious look.

“Pag nakita ka ulit ni Sir Micah, tingin mo kaya mo na kaya syang kausapin?” tanong ni Dylan sakin bigla.

“Siguro?” napatingin lang ako ng seryoso sakanya. “..Tsaka kailangan.”

“Sa bagay..”

Next