Departure - Chapter Fifteen

" That one! I like that! " irit ko sabay turo agad dun sa poster ng isang korean na may kulay pink na haircolor sa dulo ng buhok nya.

" Pink? " tanong lang ni Dylan sakin.

" Well, May white hair ako at di ko na kailangang magpa-bleach. I think bagay naman? "

" Pink talaga? " tanong pa nya ulit.

" What? I like pink! Girls love pink! "

" Pero.." napailing lang sya. " Nevermind. "

" Ano ba kasi yun? May problema ba? "

" Ayoko lang kasing masira yung snow white image mo. " honest na sagot nya.

" Pfft. " natawa lang ako agad. " Okay lang yan! I need to change right? "

" Yeah. I guess you're right. "

" Then let's go! " tapos hinila ko sya papasok sa may salon na kung tawagin ay Tony & Jackey.

Kinulayan nila yung buhok ko ng pink sa may dulo tapos inayos rin nila yung bangs ko. After namin sa salon eh sa mga boutique naman kami.

" Listen Aleli, di porket uso na ngayon ang maiikling dress eh magsusuot ka na rin ng ganun okay? Mas okay ka sa dating porma mo. I like you when you're wearing white dresses. " sabi ni Dylan ng seryoso sakin bigla na dahilan naman upang mapatawa yung mga saleslady.

" Hindi ko naman sinabing susuotin ko yang ganyan ah? See? Magt-tshirt lang ako. " sagot ko naman sabay tawa.

" What? Tshirt lang? "

" Oo. Well, kahit na gusto mo ko pag naka white dress ako.. i need to try other styles too, right? "

" Well. Yeah. I guess? " tapos napakamot lang sya sa leeg nya.

" Hehe. You're so cute talaga Dylan. " asar ko sabay kurot sa pisngi nya.

" Shut up. " he just blushed.

****

" Okay na ba miss? Wala ka na bang bibilhin pang iba? " tanong nya sakin habang naglalakad kami.

" Wala na po. " nakangiting sagot ko naman.

" Mabuti naman. Medyo napapagod na kasi ako eh. "

" Sorry Dylan. " tanging sagot ko lang.

" No. " iling lang nya. " It's my job so you don't need to apologize. "

" Do you remember my chamber? " Out of the blue bigla kong natanong sakanya.

" Yeah? Why? " sagot lang nya na syempre confused.

" Nakita mo ba yung mga kulay pulang bulaklak na nakatanim sa paligid ng kabaong ko? "

" Yeah. Nagulat nga ako kasi himalang di sila naging rosas. Lagi kong nakikita sa mga animes yun ah. Ano nga ulit yun? " tanong naman nya.

" Red Spider Lilies. " sagot ko naman. " Kilala sa ibang bansa bilang the flower of death. "

" Whu-what? Flower of death? Pero di ka pa naman patay ah? Bat naman nila nilagay yun dun? " nagtatakang tanong naman nya.

" Tinanong ko din sa mama ko yun. And pinaliwanag nya sakin na madalas tinatanim yun mga ganung halaman sa mga sementeryo at sabi nya lason daw kasi yun sa mga hayop at pamprotekta na rin sa mga patay. "

" But you're not dead. "

" I look like dead. " i  scoff.

" Yeah you do but you're not. "

" Whatever Dylan. " I roll my eyes then napatingala na lang ako sa langit. " Pero may isa akong nalaman about sa halaman na yun na hindi sinabi sakin ng mama ko. "

" Okay, what? "

" Departure. " i smiled sadly. " Ayun sa ancient japan, madalas nakikita daw yung halaman na yun kapag tumatawid yung mga kaluluwa sa liwanag. Para bang in the path of light, andun sila gilid at nakahilera lang na nag-gaguide din sayo tungo sa tamang direksyon. "

" I don't understand. "

" Just stick to the word, Departure and i know you'll understand. Pero sa totoo lang, My plan is .." i gasp for air first. " I need to find my attempted killer. "

" You what? "

" Akala ko malalaman ko na yung mga kasagutan na hinahanap ko kung uuwi ako sa pamilya ko. But i was wrong kasi di rin pala nila kilala. Do you know why i hired you as my personal guard? " tanong ko muna sakanya.

" No. Why? "

" Yun ay dahil, nakatakas yung salarin na yun. Siguro akala nya namatay na ko that night, and do you know what would happen kung malalaman nyang buhay pa rin ako? "

" It will come after you. Babalikan ka nya.." mahinang sagot lang ni Dylan na parang di sya makapaniwala sa lahat.

" Exactly. Kaya i need you to protect me. And i also need help regarding with my memories. "

" Okay? Ano naman meron dyan? "

" I need to get back my memories first. Kasi kung hindi, wala tayong makukuhang clue kung sino talaga yung may pakana sa lahat. Imagine kung maalala at makilala ko lang yung tao na yun madali na lang para satin ang hanapin ito't ipakulong kaya nga mahalaga 'to. "

" I understand. Pero kakakilala ko lang sayo. Ano bang malay ko sa pagbabalik dyan sa mga alaala mo?! "

" Siguro umpisahan mo muna sa paghatid sundo mo sakin sa school natin noh? " i smirk.

He grimaced. " School, Natin? "

I grinned. " Yep. "

" No way! Estudyante ka na talaga dun?! " di nya makapaniwalang sigaw.

" Yeah? Medicine po ang kinuha ko. Thank you. "

" Iba ka talaga. " napailing lang sya. " Okay! Okay fine! "

" Dylan? "

" We'll gonna work this out okay? I'll help you in everything. Basta, promise me that you'll always stay by my side okay? " sagot nya.

I smiled widely. " Yes. I will. "

" Great. Let's get you home. "

***

Normal POV

Hindi pa rin maalis ni Micah sa isipan nya si Aleli. Nais man nya ito makasama eh alam nyang wala syang karapatan dito. Lalo pa't hindi rin nya maintindihan kung pano naging ganun ang takbo ng relasyon nito sa estudyante niya.

" I need to get her back. Maybe this is my only chance. " bulong nya sa sarili. Determinado syang ilapit muli ang sarili sa dati nyang kaibigan at sa babaeng una nyang nagustuhan pero napagkaitan lang ng pagkakataon.

Habang umiinom sya ng tubig eh biglaan namang tumunog yung doorbell ng condo unit nya't dali dali naman nya itong binuksan.

" Hey! Nice to see you again bro. " bati sakanya ng isang lalakeng kasing takad nya at may maaliwalas na mukha.

" ..Caleb. Anong ginagawa mo dito? " nauutal na tanong naman nya rito.

" Ano pa ba? " then the guy smirks. " Well, I'm back "

Next